Het begin...
In 1970 gaan we met 10 vrienden in twee grote auto's op vakantie naar Noorwegen....
De auto's, een Opel Kapitän en een Vauxhall Victor Stationwagon, worden direct na de vakantie weer
verkocht.
De vakantie is heel goed bevallen en we zouden het in de zomer van 1971 willen herhalen. Maar met
wat voor een vervoer?
Ik werk met één van die vrienden, via een uitzendbureau, aan de lopende band bij Indola in Rijswijk.
We monteren daar tafelventilatoren.
Tijdens de middagpauze praten we in de kantine over ons vervoer probleem. Iemand aan onze tafel
zegt wel een auto voor ons te weten: "Een Jaguar waar je makkelijk met z'n zevenen in kan. Hij is van
zes vrienden die hem gebruiken voor trips naar Parijs. Ze zijn aangehouden en het kenteken is in
beslag genomen. Hij hoeft alleen nog een keer gekeurd te worden maar ze willen er wel vanaf".
"Nee, daar beginnen we niet aan, een auto zonder kenteken..... Maar we willen hem wel eens zien,
wat voor een auto dat wel niet is. Misschien iets om samen aan te schaffen. Dan kunnen we hem
opknappen en weer verkopen."
We gaan 's avonds kijken. Ik ben direct verloren. de prijs is fl1000,- . Ik leen bij een aantal mensen
geld en koop de auto, ik praat niet meer over 'samen opknappen' e.d. Bij de koop zeg ik nog dat ik niet
hoop iets aan de motor te krijgen want aan bovenliggende nokkenassen heb ik nog nooit gesleuteld.
De eigenaar(s) zegt de auto gekocht te hebben van de directeur van de Wilson limonade fabrieken. Ze
hebben het geld niet om hem goedgekeurd te krijgen. Ik krijg wel het adres van degene die hem
heeft 'onderhouden'(!)
De volgende avond(en) gebruik ik om de MK IX rijklaar te maken voor transport naar huis. Daarbij
moet ik de gouden zegelring van m'n grootvader verloren hebben, ontdek ik later.
Op weg naar huis al bijna een aanrijding met een auto van rechts.... stuur rechts en héél dikke
raamstijlen... oppassen met zo weinig uitzicht!
De IX is op een aantal punten afgekeurd. O.m. speling op een spoorstang. Deze blijkt met vulringen(!!)
spelingsvrij gemaakt te zijn!
Bij de dealer (Lagerwey, Scheveningen) hebben ze een spoorstang op voorraad. Die kost wel fl120,- !
Een ander punt waarop afgekeurd: lekkende slangen van de stuurbekrachtiging.
Alles wordt gerepareerd en op naar de keuring bij de RDW aan de Fruitweg in Den Haag.
"O, nee daar héb je dat ding wéér." Ik ben nog zelden zo zenuwachtig geweest.
Een wandeling van de keurmeester onder de auto en .... "OK, goedgekeurd!"
Ik wil niet wachten op mijn kenteken want we willen zo snel mogelijk naar Noorwegen. We zoeken de
juffrouw op die het kenteken moet verzorgen en brengen haar een bos bloemen met het verzoek wat
haast te maken....
|
|
Naar Noorwegen 1e maal
Zodra het kenteken binnen is: Alvast een keer met z'n vieren naar Noorwegen?
We komen niet verder dan Reeuwijk.
De motor heeft snel steeds minder vermogen. Onder de motorkap blijkt de olie hoorbaar(!!) te koken. Al het koelwater is
door het gat van een verdwenen vriesplaat weggelopen. En de temperatuurmeter is defect... (als dat geholpen zou hebben?)
Een kennis sleept ons naar het eerste benzinestation bij Reeuwijk. We slapen in de auto.
De volgende morgen begin ik met de demontage van de cilinderkop. De bougiekabels blijken tot één geheel samengesmolten te zijn!
Eén van ons lift naar een dealer in Rotterdam om een koppakkingsset te halen.
Onder grote belangstelling van passanten (o.m. de wegenwacht en rijkspolitie) vordert de demontage en montage.
De motor wil niet lopen. Ook vrijwillige hulp van een wegenwacht wil niet baten. Wel veroorzaakt deze nog bijna brand
door met een metalen kan met bezine bij de accu kortsluiting te maken.
Dan toch maar weer naar Den Haag gesleept. Nogmaals alles gedemonteerd en gemonteerd met nieuwe pakkingen, betere afstelling etc.
Bij het plaatsen van de zuigers: de zuigerveren bij elkaar en beng! de zuiger is beneden. Niet wat veel speling?
Uiteindelijk loopt de boel tocht weer.
|
|
Nogmaals opweg naar Noorwegen!
Eind mei 1971: 2e poging...
Lekker op de Duitse autobahn 180 - 190 km / uur. Wat rijdt dat!
Dan, ergens voor Lübeck, forse tikken uit de motorruimte.
Steeds minder vermogen...
Op een parkeerplaats concludeerd een vrachtwagenchauffeur dat het waarschijnlijk uitgelopen lagers zijn.
Misschien kan hele dikke olie nog helpen? De Duitse wegenwacht komt diverse malen langs met de opmerking (hoofdschuddend)
'Abschleppen und wegschmeisen!'
Uiteindelijk zegt de wegenwacht een garagebedrijf in Lübeck te weten waar, volgens hem - denkt hij - een jaguar staat met een zelfde motor.
Hij sleept ons een eindje verder. "Niet op de rem!" Hij vergist zicht enigszins in het gewicht van de MK IX t.o.v. zijn Golfje!
Dan worden we verder gesleept naar Lübeck door het garagebedrijf.
Daar blijkt het om een jaguar met een 2.4 motor te gaan met een drijfstang door het blok...
We besluiten onze tent 100 meter verderop, op een veldje op te zetten. We beginnen de IX ernaar toe te duwen. Geschreeuw vanuit het garagebedrijf:
Eérst betalen, dan pas mogen we weg! Ik heb geen Duitse marken en ze nemen dan maar, voor deze keer(!), IRK-checks aan. Maar bellen naar de ANWB mag niet zonder DM'en.
We demonteren de carterpan en de drijfstanglagers. Er komen twee lagers uit met het uiterlijk van aluminiumfolie. Nee, daar valt niet veel meer aan te doen!
De volgende dag lopen we 2 uur naar het centrum van Lübeck. Ik bel de ANWB om ongeveer 1 uur 's middags. De volgende ochtend om 8 uur staat er een vrachtwagen van de
ANWB voor onze tent. De IX wordt opgeladen, twee van ons (Rob en Joyce) rijden mee naar Nederland. Ik lift met Leo verder naar Noorwegen.
DE ANWB-vrachtwagen (van een bedrijf uit Amersfort) brengt de IX naar ons huis in Den Haag. Ik hoor later dat de gedemonteerde carterpan er voor heeft gezorgd dat de vrachtwagen flink onder de olie zat.
Bij het afladen zakt de IX dan ook nog eens door een van de spijlen van de oprijplaat.
De IX staat een jaar lang stil voor de deur op de Loevesteinlaan.
De mascotte wordt er ('netjes': losgeschroefd) van af gestolen.
Later hoor ik geruchten dat er een motorfiets is gesignaleerd met een jaguar mascotte op het voorspatbord.
Ook blijkt op een keer de ruit van de linkerdeur gesneuveld te zijn. Ik vervang die tijdelijk door een perspexruit.
Dan vind ik een stalling bij een tuinder in Wateringen. Daar staat de IX nog een paar jaar tussen de caravans.
|
|
|
|
Restauratie
In april 1974 begin ik met de vervanging van de motor en de uitlaat. De vervangende motor, een 3.4 liter, wordt van de sloop gehaald.
Later blijkt dat die niet ideaal is, de automatische versnellingsbak en achteras zijn duidelijk berekend voor een 3.8 liter motor.
Vóór het monteren van de uitlaat is het verstandig de bodem erboven eerst van roest te ontdoen en in de verf te zetten.
Dat is één helft van de bodem, dan die andere helft ook maar.
Dan kom ik bij de dorpels, daar moet ook wat aan gedaan worden, en de deuren en ...., en ....
Zo wordt het uiteindelijk nagenoeg een totale restauratie.
De auto is inmiddels verhuisd naar de 'sleutel'-kas. In het gezelschap van diverse tractions, een mercedes 170, een singer enz. wordt de restauratie voortgezet.
Een paar jongens uit Delft hebben ook een MK IX (een paar zelfs). Ze willen wel voor onderdelen zorgen. Adressen in Engeland houden ze liever voor zichzelf.
Ze komen wel een keer met het aanbod een MK IX van ze over te nemen voor onderdelen.
Ik koop op 28 mei 1974 de MK IX (een handgeschakelde) voor fl500,-
(NB: na ruim 35 jaar, in 2010, krijg ik een mail van een van die 'jongens uit Delft' dat ze eigenlijk uit Rijswijk kwamen...!)
Er wordt steeds meer gedemonteerd.
De uiteinden van de dorpels blijken erg slecht te zijn.
Ook de hemel wordt verwijderd.
Bij Eelco, in Delft, worden op zolder alle gedemonteerde onderdelen opgeslagen.
Van de gewerkte uren houd ik zoveel mogelijk de aantallen en de werkzaamheden bij. Van 20 mei t/m 8 oktober 1975 loopt het aantal uren op tot 1659 uur.
Er worden in 1974 - '75 een paar reizen naar Engeland gemaakt op zoek naar onderdelen.
- zat. 8/6/1974 t/m vrijdag 16/6/1974
Boeken, remslangen vóór.
- 27/5/1975 t/m 1/6/'75
Oltham & Crowther, South End, Nolan
- 5/9/1975 t/m 9/9/'75
Sierlijsten smal, MK IX embleem, Claxon rooster
Moris Minor 1000 1951 á 100 Pounds.
De minor blijkt later "kuis verrot" en we zijn blij als we hem tegen kostprijs (fl1200,-) toch nog kwijtraken.
|
|
|
Naar Noorwegen 2e maal
Augustus 1976 vertrek ik naar Noorwegen (zonder IX) om daar op een boerderij te werken. De planning is eerst 6 weken, het wordt uiteindelijk bijna 3 jaar.
In december 1977 kom ik voor een paar weken op 'vakantie' naar Nederland.
De carrosserie en het chassis van de sloper MK IX laat ik afvoeren.
|
Voor de terugreis ruil ik mijn dagelijkse auto (een NSU 1000C) om voor de Jaguar.
Terug naar de boerderij in Steinkjer. De laatste paar honderd kilometer met sneeuwkettingen. Als ik het erf van de boerderij op rij, rijd ik me vast in de sneeuw, de boer (Torberg) had die dag nog geen sneeuw geruimd.
De MK IX wordt dan, in Steinkjer, als dagelijkse auto gebruikt.
De boer (Torberg) verzameld uitgaven van oude Noorse kranten. Op een avond komt er een journalist om daar een artikel over te schrijven voor de krant.
De journalist wordt gebracht door een vriend die aan de auto-school in Trondheim studeerd.
Die vriend herkent de IX direct als een jaguar en weet alle details op te noemen (motorinhoud, vermogen, bouwjaar enz, enz). Hij overtuigd zijn vriend ervan ook een artikel te maken over de IX.
Ze komen de zaterdag erna terug. We praten over de auto, maken een ritje en er worden foto's gemaakt.
Na een paar weken later, op zaterdag 16 april 1977, staat het artikel, over 3 kolommen, over de IX in de krant: "Een stalknecht met stijl in Sparbu: de Jaguar wacht voor de staldeur." (Rökter med stil i Sparbu: JAGUAREN venter ved porten)
De boer vind het leuk maar waar blijft het artikel over zijn krantenverzameling nu? Het artikel over de boer die kranten spaart staat een paar weken later in de krant en zelfs een kolom groter dan het artikel over de IX.
|
|
|
Terug naar Nederland
Op 11 februari 1978 vertrek ik met de IX weer naar Nederland.
Daarbij eerst op bezoek bij Bruno, een Zwitser die ik ontmoet heb en die in Gävle, Zweden woont.
Onderweg door hevige sneeuwbuien en in snijdende kou komt de motortemperatuur niet boven de 50 oC.
En maar krabben om de binnenkant van de voorruit schoon te houden!
Nadat ik met een handdoek de volledige radiateur heb afgesloten wordt de motortemperatuur zo'n 70 oC!
Ergens in Zweden een praatje met een taxichauffeur, hij verteld me dat het ruim 30 oC onder nul is! Niet zo gek dus....
Na een week in Upsala met temperaturen van -33 oC zit er natuurlijk geen enkel leven meer in de IX.
Dankzij een, al in Noorwegen ingebouwde, motorwarmer een acculader èn een Saab met startkabels lukt het na een dag
om de motor weer aan de praat te krijgen.
Ik zeg iedereen snel gedag en begin aan m'n rit naar Göteborg. Onderweg durf ik niet meer te stoppen en rijd ik, over spiegelgladde wegen, in één keer door naar de boot.
In Nederland worden nog wat kleine tochtjes ondernomen. Naar een Jaguar bijeenkomst in Boekelo en met m'n nicht uit Nieuw Zeeland naar Schiphol b.v.
|
|
|
Naar Noorwegen 3e maal
In augustus 1982 vertrek ik opnieuw met de IX naar Noorwegen.
Een zus van de boer (Turid) trouwt (haar as echtgenoot Age is een goede vriend geworden) en ik zal de trouwrit verzorgen.
Na een week vertrek ik weer richting Nederland. Na 200km van Steinkjer, even voorbij Trondheim, sneuvelt de waterpomp. De IX wordt bij een boer geparkeerd en we liften weer terug naar Steinkjer.
De volgende avond (en nacht) ga ik weer terug met de echtgenoot van een andere zus van de boer, met een trailer achter een geleende Dodge Ram-Charger.
De IX blijkt maar nét (eigenlijk niet) op de trailer te passen. De voorwielen staan óp het hek en de trekbomen van de trailer. We gaan met een slakkengang op de terugweg en komen diep in de nacht weer op de boerderij.
De waterpomp was al eerder in Nederland gereviseerd door een kennis met speciaal gemaakte en gemodificeerde onderdelen. Via de ANWB-IRK worden weer nieuwe onderdelen opgestuurd.
Dan wordt nogmaals de terug reis aanvaard.
Na terugkomst is de motor van de IX toch wel écht op: een olie verbruik van 1 op 200 á 300 km
De MK IX wordt voorlopig weer bij de tuinderij gestald.
|
|
Weer een nieuw leven
In november 1992 heb ik weer wat kunnen sparen en wordt besloten tot een restauratie van het technische deel van de IX met als doel: rijklaar maken en APK.
De motor wordt gedemonteerd en volledig gereviseerd evenals alles wat verder technisch noodzakelijk is.
Het bedrijf dat de automatische versnellingsbak reviseerd kan niet begrijpen dat ik met deze bak nog gereden heb. Alles is volledig versleten, rembanden zijn helemaal weg en de behuizing van de hydraulische koppeling (bell-house)
blijkt bij 3 van de 4 bevestigingspunten gescheurd te zijn.
Ondertussen maak ik de motorruimte kaal en wordt die alvast in de originele kleur van de auto gespoten: Cornish Grey. Het plan is de auto later weer in zijn originele kleuren te spuiten: "Cornish Gray" over "Mist" (Grijs (groenachtig?) boven, iets lichter grijs onder).
Januari 1994 dan de eerste rit naar Gemert. Een motor met 0,0 km op de teller dus met 70 - 80km / uur over de grote weg naar Gemert. Gelukkig rijdt een kennis achter me aan!
En dan nu maar sparen voor een verdere restauratie. De technische restauratie kostte uiteindelijk vier maal meer dan eerst gepland was dus dat spuiten zal even moeten wachten.
In mei 1994 krijg ik de kans om een origineel, fabrieksnieuw, voorscherm van een MK VII te kopen, het scherm is vrij eenvoudig aan te passen voor de IX.
Een nieuwe achterbumper had ik al eerder. Ook die laat ik maar liggen tot na het spuiten.
Ondertussen heb ik Engeland een MK VII, VII, IX - specialist gevonden die héél veel onderdelen heeft voor de IX varierend van reparatie plaatwerk tot chroomwerk. ( Alleen die prijzen .....)
|
|
|
2013 Weer sleutelen
Vanwege de vele andere werkzaamheden blijft de Jaguar staan, en veel te lang blijkt.
Bij het starten loop de motor slecht: niet op alle cilinders. Na enig sleutelen, doospoelen en een tank verse benzine loopt de moter weer aardig.
Wanneer in de zomer van 2013 .....
Dan komt de vraag of ik in december een trouwrit wil rijden.
De eerste eactie is om nee te zeggen... bang voor wat en hoeveel sleutelwerk er dan weer op me af komt.
Dan toch maar doen. We maken de afspraak dat de bruidegom naar ons huis komt om 13:00 uur. Dan rijden we naar zijn 'aanstaande' om haar op te halen.
Om 12:30 besluit ik al vast een 'proefrondje' te rijden. RAMP: de motor loopt nauwelijks op 2, 3 of 4 cilinders. Dan telefoontje naar een bevriende garagist waarmee ik al had afgesproken at hij 'standby' zou staan. Hij is binnen een paar minuten bij ons. Samen 'trekken'we de carburateurs uit elkaar. Spoelen, poetsen, schoonmaken en weer in elkaar. Om 13:05ur loopt de motor weer op 6 ciliners.
Naar het huis van de bruid, met de fotograaf naar het bos voor trouw-foto's.
Dan naar het Gemeentehuis en na afloop van de ceremonie weer terug.
Ondanks mijn 'witte knokkels' van het kijpen in het stuur ("Doet ie het of doet ie het niet") en zweten van de spanning komen we soepeltjes weer thuis!
|
|
|
Trouwrit in Gemert December 2013
| |
|
|
|
Carburateur revisie December 2014
| |
|
|
|
Klokken reparatie mei 2016
|
De watertemperatuurmeter (/ oliedrukmeter) wordt van een nieuwe capillairleiding voorzien.
De kilometer-/mijlenteller wordt schoongemaakt en geijkt
|
|
